Grundvallarmistök - Aflátsbréf fyrir ríkið og ávísun á 10 ára málaferli

Það eru grundvallarmistök að ætla að greiða þessum einstaklingum miskabætur í peningum. 

1. Í fyrsta lagi rýrir það möguleikana á því að rannsaka fleiri heimili því nú verður sá verðlaunaður með peningum sem segir verstu söguna.  Slíkt getur hæglega orðið til þess að mannorð saklausra starfsmanna þessara heimila (sem eru auðvitað flestir) verði tekin af lífi.
2. Í öðru lagi er útilokað að meta til fjár þær hörmungar sem þessir menn urðu fyrir og ber fréttin þess merki þar sem annar aðilinn er að tala um hálfa milljón en hinn að tala um 20 milljónir.  Þetta getur ekki annað en endað með margra ára lögfræðideilum sem eru ekki þau lífsgæði sem við viljum veita þessu fólki.  Margir þessir einstaklingar ekki í nokkru formi til að standa í lögfræðideilum í mörg ár og mörgum mundi það ekki gera neitt gott að fá fullt af peningum upp í hendurnar án aðstoðar.
3. Það sem ríkið á að gera er að skipa félagsráðgjafa sem væri n.k. "þjónustufulltrúi" ríkisins fyrir hvern og einn og hefði það hlutverk að "klæðskerasauma" lausnir sem leggðu grunn að betri lífsgæðum viðkomandi í samvinnu við hann og fjölskyldu hans.  Hann hefði rúmar heimildir til hvers lags sálfræðiaðstoðar viðkomandi fyrrum vistmanns, fjölskyldu hans, barna og annarra sem að málum koma, aðstoðar í húsnæðismálum, atvinnumálum, heilsufarsmálum svo eitthvað sé nefnt.   Fengi einfaldlega það verkefni að styðja við bakið á viðkomandi á hvern þann hátt sem hægt væri í því skyni að gera það sem eftir er af lífi hans eins gott og möguleiki er og koma fólkinu á beinu brautina, eða eins beina braut og því er unnt.  Þetta yrði örugglega miklu dýrari lausn gagnvart sumum einstaklingunum en ódýrari gagnvart öðrum þegar upp væri staðið en hún myndi líka skila miklu meiri lífsgæðum til viðkomandi einstaklinga.  Til þess er leikurinn gerður - það er það sem við skuldum þeim en ekki peningar.

Telja bætur of lágar

Athugasemdir

[Auðun Gíslason, 3.9.2008 kl. 23:27]

Það virðist algerlega skorta vilja til að koma til móts við fólk í þessu máli og öðrum (sbr. vistmenn Byrgisins).  Það hefur verið ljóst að ekki var staðið við  fyrirheitin um sálfræði- og geðlæknisaðstoð við þessa menn.  Og rétt er það, því miður, að í mörgum tilfellum væri það mikill ógreiði að afhenda mönnum stórfé.  En þegar ekki er hægt að standa við einföldustu fyrirheit um aðstoð í fyrrnefndu formi, þá er ekki við öðru að búast, en menn fari fram á háar fébætur.  Það enginn áhugi til þess að aðstoða þá sem voru fórnarlömbin Í Breiðivíkur- og Byrgismálum á þeirra eigin forsendum.  Mæta þeim á þeim stað, sem þau eru!  En það er einmitt lykillinn að velheppnaðri hjálp í svona tilvikum !