Fæðingarorlof - Erum við að fara aftur til baka???

Var að hlusta á hádegisviðtalið á Visir.is við Jóhönnu Sigurðardóttir.  Þar ræddi hún meðal annars um breytingar á fæðingarorlofslögum.

Þar sagði hún að ef feðurnir taka ekki orlofið sitt í dag þá fá einstæðar mæður eingöngu sex mánuði eins og aðrar mæður.  Barnið fær því aðeins að njóta samvista við foreldra sína í sex mánuði en ekki níu eins og það fengi ef faðirinn tekur orlofið líka.

Hennar lausn væri að hún vildi lengja fæðingarorlof einstæðra mæðra EF feðurnir tækju ekki sitt orlof.  Hennar lausn er að hinar einstæðu mæður fái níu mánuði í orlof taki feðurnir ekki sitt orlof.  Þetta þýðir auðvitað aðeins eitt í raun:  Í mörgum tilfellum (auðvitað ekki öllum) munu hinar einstæðu mæður í raun líta það hornauga ef feðurnir taka sitt fæðingarorlof þar sem það hefur neikvæð áhrif á þeirra eigin rétt.  Í sumum tilfellum munu þær jafnvel banna þeim að taka orlofið sitt.

Tilgangurinn er auðvitað góður en þetta er stórhættulegt og mun slá illa til baka þá þróun sem átt hefur sér stað varðandi fæðingarorlofstöku feðra.  Þvert á móti þarf að breyta lögunum þannig að báðir foreldrar hafi jafnan rétt til töku fæðingarorlofs.  Í dag er þetta þannig að faðirinn hefur þrjá mánuði, móðirin þrjá mánuði og síðan geta foreldrarnir skipt á milli sín þremur mánuðum.  Yfirgnæfandi fjöldi mæðra tekur þessa auka þrjá mánuði.  Mjög lítið er um að feður nýti sér þá.

Það sem þarf að gerast er að það þarf að lengja fæðingarorlofið úr 9 mánuðum í 12 þannig að mæður hafi sex mánuði og feður sex mánuði og að það sé ekki hægt að flytja það neitt á milli.  Þá munum við sjá mikinn fjölda feðra taka sér sex mánaða fæðingarorlof sem er nokkuð sem við höfum ekki séð áður.  Einnig mun þetta hafa áhrif á launamun kynjanna ef sá tími sem karlar taka í fæðingarorlof þróast í að vera svipaður og kvenna.

Markmið fæðingarorlofslaganna er að barnið fái tækifæri til samvista við BÁÐA foreldra sína.  Einhverjir feður vilja ekki taka sitt orlof.  Þeim mun fara fækkandi frekar en hitt.  Gætum þess að láta þá ekki stjórna því hvernig lögin þróast heldur þá feður sem taka sitt orlof og vilja helst fá lengra orlof.  Það er sá hópur sem við viljum styðja.

Það má færa sterk rök fyrir því að fæðingarorlofið skipti feðurna jafnvel meira máli en mæðurnar vegna þess að staðreyndin hefur verið sú að mæðurnar umgangast börn sín meira en feðurnir sem forgangsraða vinnunni oft hærra en mæðurnar á kostnað fjölskyldunnar.  Fæðingarorlofið er einstakt tækifæri til að hafa áhrif á þessa þróun því þar fá feðurnir tækifæri sem þeir hafa jafnvel aldrei áður gefið sér til að vera með börnunum sínum og upplifa það sem raunverulegan möguleika og raunveruleg gæði.

Vinnur á...

Magnús hefur unnið á sem félagsmálaráðherra.  Maður hafði einhvern veginn aldrei heyrt neitt í honum (nema úr Upplyftingu) áður en hann kom þangað inn en mér finnst hann vera drjúgur. 

Líklega er það skynsamlegt af honum að bíða og koma inn í næstu umferð, þ.e. láta "gamla settið", Guðna og Valgerði, klára sína vinnu og standa og falla með henni. 

Ef þau falla, sem er nú svolítið líklegt að gerist á næstu árum, þá hætta þau væntanlega bæði á einhverjum tímapunkti og Magnús kemur inn ásamt næstu kynslóð, þ.e. Birni Inga, Sæunni og fleirum.  Held að Siv sé búin og fari í eitthvað annað djobb á næstu árum.

Magnús: Ólíklegt að ég bjóði mig fram til varaformanns að þessu sinni

Negla gaurinn!

Svona menn þurfa einfaldlega að fá þéttari viðbrögð dómkerfisins en aðrir.  Það verður að sekta manninn um einhverja almennilega upphæð sem skiptir hann máli, upphæð sem hann ber virðingu fyrir.  Það er uppeldisleg skylda samfélagsins.

Þrjóskur ökumaður

Tekur við góðu búi...

Sturla mun fá góðan dóm sögunnar.  Hann er búinn að leggja línurnar í mörgum málum með samgönguáætlun og áætlun ferðaþjónustunnar.  Það verður því í raun hans stefna sem mun stýra skipinu næstu árin og Kristján líklega meira vera í hlutverki framkvæmdastjórans en stefnumótandans.  Þar er reyndar mikið verk fyrir höndum næstu árin.

Kristján: Samgönguráðuneytið skriðþungt skip

Einkarekstur betri sé rétt á málum haldið EN....

Það væri frábært ef hægt væri að finna góða leið til að nýta kosti einkarekstrar í heilbrigðiskerfinu.  Vandamálið verður hins vegar til þegar ríkið neitar að borga það sem einkaaðilinn t.d. tannlæknar eða aðrir sérfræðingar setja upp, þ.e. ekki næst niðurstaða um verð fyrir þjónustuna.

Þá er um tvennt að ræða:

1) Einkaaðilinn heldur áfram rekstri og rukkar notandann burtséð frá því hvað ríkið er tilbúið að greiða á grundvelli þess að samningurinn við ríkið sé ekki lengur í gildi.  Þetta hefur verið að gerast t.d. hjá sérfræðingum.

2) Lög séu til sem hreinlega banni viðkomandi aðila að taka við greiðslum fyrir starfsemina frá öðrum en ríkinu.

Vandamálið við leið 1 er að þá fjarlægist reksturinn smám saman ríkið sem þýðir einfaldlega að neytandinn borgar alltaf meira og meira án tillits til þess sem ríkið er tilbúið að greiða þangað til við erum komin út í ameríska kerfið.

Vandamálið við leið 2 er að þá er starfsemin undir alræðisvaldi ríkisins sem klárlega heldur aftur af þeirri þjónustu sem er veitt.  Það væri reyndar sá "díll" sem viðkomandi rekstur gengi að í upphafi samnings við ríkið og væri því þekktur frá upphafi.  Þá þyrfti að gera langtímasamninga byggða á launavísitölu eða einhverri annarri hreyfanlegri forsendu sem þróaðist yfir tíma. 

Þetta er að sumu leyti sambærilegt við kjarasamninga starfsmanna.  Kaupandi og seljandi VERÐA lögum samkvæmt að ná niðurstöðu og geta ekki einfaldlega rift samningum og farið annað og keypt þjónustuna annars staðar.

Þetta virkar þannig í kjarasamningunum að báðir hafa samningsstöðu.  Seljandi þjónustunnar, starfsmaðurinn, hefur svokallað verkfallsvopn sem heilbrigðisfyrirtækin gætu nýtt sér og veitti þeim samningsstöðu gagnvart ríkinu, þ.e. að leggja niður starfsemi og kúga þannig ríkið til samninga á grundvelli þess að annars deyi fjöldi manns.  Hefði fyrirtækið ekkert slíkt vopn gæti ríkið hummað hlutina fram af sér og kúgað seljanda þjónustunnar til samninga með því að vera lengi að semja vegna þess að seljandinn hefði enga samningsstöðu hvort eð er og yrði að taka því sem að honum væri rétt.

Einkarekstur án þess að kostnaðurinn lendi á neytandanum er því vandasamt kvikindi en enginn vafi að svo lengi sem hægt er að finna leið í gegnum ofangreind ljón í veginum þá er einkareksturinn auðvitað heppilegri en ríkisreksturinn.

Fyrsti sjálfstæðismaðurinn í heilbrigðisráðuneytinu í 20 ár

Frábært Flateyri!

Alltaf miklu betra þegar lausnirnar koma frá staðnum sjálfum heldur en annars staðar frá.  Hvað ætla hinir Flateyringarnir að gera?

Nýr smábátur til Flateyrar

"Mér þykir það leitt en við bara komumst ekki hærra!"

...voru fleyg orð Björns Ólafssonar þegar þeir félagar hann, Hallgrímur og Einar náðu á tindinn að mig minnir 1997 eða þar um bil.  Þá hringdi hann í Rás 2 úr gervihnattasíma af tindinum.  Þessi frétt er því ekki alveg sannleikanum samkvæmt.  Gæti verið að þeir hafi verið að setja upp GSM sendi eða eitthvað meðfærilegra dæmi en gervihnattasímann.

Fyrsta símtalið af tindi Everest

Ekki allt sem sýnist varðandi útstrikanir Björns

Mikið hefur verið rætt um útstrikanir Björns Bjarnasonar.  Við megum samt ekki gleyma einu varðandi þessar útstrikanir.

• 38% kjósenda greiddu Sjálfstæðisflokknum atkvæði sín í kjördæmi Björns.
• 7,6% kjósenda strikuðu yfir Björn (20% af 38% = 7,6% af kjósendum alls). 
• Það þýðir að 30,4% kjósenda kusu Sjálfstæðisflokkinn en strikuðu EKKI yfir Björn.
• 30,4% er meira fylgi en nokkur ráðherra Samfylkingarinnar og reyndar meira fylgi en nokkur þingmaður utan Sjálfstæðisflokksins getur státað sig af hvaðan sem er á landinu.

Þessi umræða um útstrikanirnar er því ekki alltaf eðlileg burt séð frá því hvað manni finnst um Björn Bjarnason.

Bændur þurfa að taka frumkvæði - annars gerir það einhver annar

Allir sem horfa á styrkjakerfi bænda sem er uppfullt af forneskjulegum undarlegheitum, flóknum styrkjum, kvótum, eftirliti og höftum sjá að þetta er ekki kerfi framtíðarinnar.  Eitthvað verður að gerast ef bændur vilja að komið sé fram við þá eins og alvöru atvinnugrein með sjálfstraust en ekki einhverja þurfalinga eða kerfiskarla sem óverðskuldað eru litnir hornauga.  Bændur framleiða framúrskarandi vörur sem hafa alla burði til að standast það allra besta sem í boði er á matvörumarkaði.

Bændur hafa tvo möguleika.  Annað hvort leiða þeir þróunina út úr þessu kerfi eða einhver annar gerir það. 

Ég efast ekki um að til séu hæfir frjóir bændur sem hafa góðar hugmyndir um nýjar lausnir og nýja sýn í landbúnaði.  Náum þessum bændum upp á yfirborðið og skoðum þeirra hugmyndir.  Ég er sannfærður um að það sé betra að lausnin komi innan frá en að einhverri málamiðlunarlausn verði troðið ofan í kokið á bændum.  Sá tími kemur.  Spurningin er sú hvort þeir verði sjálfir fyrri til og leiði þróunina eða hvort þeir dragnist á eftir með tilheyrandi lítilsvirðingu atvinnugreinarinnar.

Forystumenn bænda funda fljótlega með nýjum landbúnaðarráðherra

Gott fyrir Samfó - vont fyrir Ágúst

Þetta voru auðsjáanlega vonbrigði fyrir Ágúst.  Á hinn bóginn er Samfylkingin í ákveðinni hættu nú þegar formaður hennar fer í utanríkisráðuneytið.  Það er ekki góður staður fyrir flokksformann því flokkurinn verður meira og minna stjórnlaus á meðan flokksformaðurinn er á fartinni út um allan heim, hún tekur gloppótt þátt í málefnastarfi o.s.frv.

Þetta er ekki gott og hefur farið illa með marga flokka, t.d. Framsókn þegar Halldór var í þessu embætti.  Samfylkingin þarf að vera meðvituð um þessa hættu og aðrir lykilmenn í flokknum þurfa meðvitað að taka að sér að standa vörð um flokkinn sem slíkan i fjarveru formanns.  Þar stendur varaformaðurinn klárlega fremstur og það er því nokkur léttir fyrir flokkinn sem slíkan að hann skuli ekki hafa verið gerður að ráðherra þótt það séu auðvitað vonbrigði fyrir hann persónulega.