Því miður erum við utan þjónustusvæðis...

Ekkert tengt útrás orkumálanna verður gert fyrr en stjórnmálamennirnir hætta að skipta um meirihltua og fara að klára niðurstöðuna í REI málinu.

Það er allt á bið á meðan og Íslendingar utan þjónustusvæðis í orkuheiminum.

Stjórnvöld í Katar hafa áhuga á náinni samvinnu við Íslendinga

Ef það er of gott til að vera satt...

Stefán Pálsson túlkar stöðu mála í borgarpólitíkinni á heimasíðu sinni.  Hans túlkun er eins og töluð út úr mínum munni og ég er sannfærður um að hann hefur rétt fyrir sér.  Snilldarúttekt.  Bíðið bara...

Slóð á blogg Stefáns: http://kaninka.net/stefan/2008/01/22/politiskur-spadomur-2/

Pólitískur spádómur

“Ef það hljómar of vel til að vera satt - þá er það yfirleitt ekki satt…” - Eitthvað á þessa leið er heilræðið sem lögreglan gefur fólki sem fær gylliboð frá Nígeríu um skrilljónir inn á bankareikninginn sinn.

Ólafur F. Magnússon ætti að hafa þessi sannindi í huga.

Sjálfstæðisflokkurinn gefur honum eftir borgarstjóraembættið og alla málefnaskránna. Þeir biðja hann ekki einu sinni um að tryggja að varafulltrúinn hans styðji nýja meirihlutann - og hann á örugglega eftir að fá fullt af nefndarsætum, ef hann hefur þá fólk til að manna þau. Meira að segja í sínum villtustu draumum hefði Ólafur F. ekki leyft sér að hugsa á þessum nótum. Þetta er bara of gott til að geta verið satt…

…og auðvitað er það þá ekki satt.

Viðvörunarbjöllurnar eru búnar að hringja allt í kringum Ólaf - en hann er of kátur til að gefa þeim nokkurn gaum.

Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík lætur sig ekki muna um að gefa Ólafi allt sem hann biður um, því þetta er bara klókur biðleikur. Fyrsta markmiðið var að splundra meirihlutanum. Það hefur tekist og vandséð að hægt verði að tjasla honum saman aftur.

Þegar nýi meirihlutinn splundrast á mettíma, geta Sjálfstæðismenn hrist hausinn og kennt því um að Ólafur F. rekist greinilega hvergi í flokki - sé ekki heill heilsu eða annað slíkt. Enginn verður hissa: Ólafur er jú maðurinn sem rýfur stjórnarsamstarf fyrirvaralaust…

Þar með er bara einn möguleiki í stöðunni: að VG eða Samfylking myndi meirihluta með íhaldinu - því hvað sem öðru líður getur borgin jú ekki verið stjórnlaus.

- Og það má treysta því að ÞÁ mun Sjálfstæðisflokkurinn hvorki gefa eftir borgarstjórastólinn né öll málefnin.

Munið: “Ef það hljómar of vel til að geta verið satt - þá er það ekki satt!”

Mikil vonbrigði

Allt er hey í harðindum sagði kindin og bruddi gaddavírinn!

Allt er hey í harðindum sagði kindin og bruddi gaddavírinn!  

Örvænting Sjálfstæðismanna á sér engin takmörk.  Hvernig nær maður völdum með öllum tiltækum ráðum og heldur þeim út kjörtímabilið? 

Það er auðvitað algjört glapræði að mynda eins manns meirihluta með Ólafi F. Magnússyni, eins og REI-listinn hefur nú komist að, en Sjallarnir eru meira að segja tilbúnir að gefa frá sér borgarstjórastólinn til að komast að.  Þannig líka tryggja þeir að Ólafur stingi ekki af.  Meðan hann er borgarstjóri slítur hann pottþétt ekki samstarfinu.

En af hverju bjóða þeir Degi ekki sama díl?  Þá væru þeir komnir með sömu samsetningu og í ríkisstjórn og REI-listinn er hvort eð er sprunginn fyrst Ólafur er kominn í þessar viðræður...það væri líka ekki í fyrsta skiptið sem þeir skyldu Ólaf eftir.

Nýr meirihluti í Reykjavík

Sóðalegt frumhlaup biturs og öfundsjúks manns

Þetta var ótrúlegt viðtal og einhvern veginn upplifði maður það sem öfundsýkisvæl manns sem var kominn lengra en Björn og nær tindinum árið 2002 en nú er Guðjón Ólafur fyrrverandi þingmaður sem galt afhroð í síðustu kosningum og var hent út en Björn Ingi tvöfaldaði fylgi sitt á nokkrum vikum, komst í meirihluta þá og aftur núna eftir REI sprenginguna og það þrátt fyrir að stöðugt hafi verið barið á honum allt kjörtímabilið með ásökunum á hann persónulega mun meira en hans verk.

Ásökunin í garð Björns Inga var m.a. sú að í prófkjörsslag hafi hann sagt í baráttu um prófkjörssæti að Guðjón hefði "lítinn kjörþokka".  Einhvern tímann hefur maður nú heyrt hærra reitt til höggs í prófkjörsslag án þess að menn mæti vælandi í sjónvarpsviðtal yfir meðferðinni.

Hvernig getur maðurinn líka sagst "fyrst og fremst vera  flokksmaður og liðsmaður og alltaf hafa staðið að baki forustu Framsóknarflokksins. Það skipti hann mestu máli að hans liði og flokki gangi vel."...og komið síðan inn í Silfur Egils og atað starfandi oddvita flokksins í höfuðborginni aur.  Hvernig í ósköpunum fer þetta saman?  Hvernig getur þetta verið flokknum í hag nú þegar á að fara að byggja hann upp?  Hvernig getur það verið flokknum í hag að bera persónulegt ósætti þeirra svona á borð fyrir alþjóð?

Ég þekki Björn Inga ekki neitt og ekki heldur Guðjón.  Ég er ekki framsóknarmaður og kaus ekki Björn Inga í borgarstjórn.  Ég upplifði þetta sem hins vegar sem sóðalegt frumhlaup biturs og öfundsjúks manns sem upplifði að hann hefði orðið undir í baráttunni.

Með mörg hnífasett í bakinu

Fáránleg niðurstaða!

Hvernig geta það verið mannréttindi að mega nýta takmarkaða sameign þjóðarinnar til fjáröflunar án þess að hafa keypt sér kvóta?  Ég gæti skilið þetta ef hann hefði verið svangur og ákveðið að veiða fisk í sjó til einkaneyslu.  Ég get ekki valið mér hvaða starf sem ég vil ef það þýðir að ég t.d. steli hlutum út um borg og bý.  Fiskurinn í sjónum er takmörkuð eign, þar af leiðandi aflaheimildirnar einnig og það er ákveðið í lögum hvernig staðið skuli að útdeilingu þeirra.

Þetta er eins og ég fengi þá hugmynd að opna verslun með þýfi og færi að stela og kaupa þýfi út um alla borg á grundvelli þess að það sé komin hefð á þessa starfsgrein.  Menn væru búnir að kaupa og selja þýfi í árþúsundir.  Annað hvort hefur mannréttindanefndin ekki kynnt sér málið nægilega vel eða þá að hún skilað fáránlegri niðurstöðu.

Íslensk stjórnvöld breyti fiskveiðistjórnunarkerfinu

VARÚÐ!!! Sumir einkaaðilar dulbúast sem björgunarsveitir

Við getum treyst á björgunarsveitirnar.  Geta þær treyst á okkur? 

Nú eru alls kyns einkaaðilar seljandi flugelda út um allan bæ til að safna sér fyrir nýjum Range Rover.  71 aðili sótti um leyfi til sölu flugelda á höfuðborgarsvæðinu fyrir áramótin.  Það er gríðarlega mikilvægt fyrir sjálfboðaliða björgunarsveitanna að fá tekjur af flugeldasölu.

Kaupum flugelda af hjálparsveitunum.  Verum alveg viss um að sá sem við erum að versla við sé hjálparsveit.  Ég hef heyrt af söluaðila sem hefur sett upp sölustað við hliðina á sölustað hjálparsveitanna og klæðir starfsfólk sitt í rauðar flíspeysur til að villa um fyrir almenningi en fólk kaupir af honum flugelda og heldur að það sé að kaupa af hjálparsveitunum.

Trú upplýstrar þjóðar á 21. öldinni

Egill Helgason skrifar á bloggi sínu á Eyjunni: 

Hví er það í umræðum síðustu daga um kristni í skólum að maður heyrir fólk aðeins verja kristnina á þeim forsendum að hún sé góð til síns brúks - að kristið siðferði hafi dugað okkur vel?

En sama og enginn heldur því fram að við eigum að halda kristninni á lofti vegna þess að hún sé sannleikurin.

Er það kannski vegna þess að kirkjan sjálf trúir því ekki lengur?

Þetta snýst orðið meira um almennt velsæmi en bókstaf trúarinnar. Sem er kannski gætt.

En óneitanlega nokkurt undanhald.

 

Mér fannst ástæða til að svara þessu bloggi með hliðsjón af umræðum undanfarinna vikna og birti svar mitt hér þar sem mér finnst það eiga erindi við lesendur bloggsins:

Sæll Egill,

Þetta er ekki undanhald. Þetta er miklu frekar eðlileg og jákvæð framþróun trúar í hinum upplýsta heimi.

Upplýst fólk trúir ekki í blindni. Þá er það ekki upplýst. Venjulegt fólk, sem fer öðru hvoru í kirkju og biður bænir með börnunum sínum til þess að fá einn góðan vin að ofan með sér í hópinn til að gæta þeirra á lífsleiðinni, lítur á meginreglur kristinnar trúar sem sameiginlegt stef gildismats. Gildismat fyrirgefningar, kærleiks og þess að allir eigi að vera jafnir fyrir Guði og öðrum og hafi jafnan rétt á að vera til og njóta lífsins. Komdu fram við aðra eins og þú vilt að aðrir komi fram við þig.

Það er frekar til að styrkja þetta kristna gildismat í sessi en hitt að svo vill til að nokkurn veginn sama gildismat er við lýði í öðrum trúarbrögðum hvort sem þar er um að ræða islam, hindúisma og víðar. Oftast eru þetta almennar tímalausar meginreglur um mannleg samskipti. Til dæmis er til kærleiksboðorð í öllum helstu trúarbrögðum heims.

Mér finnst líka mjög leiðinleg í umræðunni þessi röksemdarfærsla um að fyrst minnst sé á kristni sérstaklega t.d. í stjórnarskránni og grunnskólalögum þá þýði það að hún sé betri en önnur trúarbrögð og að það sé þ.a.l. eðlilegt að draga þá ályktun að þau séu öll verri en kristnin. Þetta er eins og að draga þá ályktun ef mér þykir Silfur Egils góður þáttur þá hljóti mér að þykja hann betri en allir hinir og helst að mér hljóti að finnast allir aðrir þættir slæmir. Þetta er einhvers konar “fótboltavæðing” trúarbragðanna þar sem annar verður að vinna. Að mörg trúarbrögð geti ekki unnið leikinn í sameiningu og skipt sér á milli hjarta ólíkra einstaklinga. Trúin á að vera hafin yfir þetta karp. Kristni hefur einfaldlega fylgt þjóðinni í þúsund ár og gefið tóninn hvað snertir sameiginlegt gildismat þjóðarinnar. Það segir ekkert að önnur trúarbrögð séu slæm, þau hafa bara ekki fylgt þjóðinni okkar í 1000 ár. Þau hafa fyllt einhverjum öðrum og örugglega gefist vel. Þau eru ekki þetta sameiginlega gildismatsstef sem er eitt af því sem gerir þjóðina að skilgreindum hópi.

Tiltölulega lítill hópur stýrir umræðunni oftast inn í einhvers konar karp. Þessi hópur er á kafi í trúmálum, n.k. “religious enthusiasts” og er lítill en hávær, bæði á Íslandi og í Pakistan. Ég vil kannski ekki kalla þetta allt öfgahópa en þessir hópar hengja sig oftast verulega mun meira í “textann” en venjulegt fólk. Þetta er fólkið sem talar um “sannleikann” og að allt verði að lesast orðrétt upp úr Biblíunni. Ef þessi hópur spyrði sig hvað trúarbrögð eiga sameiginlegt í stað þess að spyrja alltaf hver sé munurinn á milli trúarbragðanna þá myndi það styðja frekar við okkar kristilega siðgæði en hitt.

Gildismat þjóðarinnar á uppruna sinn í kristni og hefur átt í 1000 ár. Um þann uppruna deila fáir. Það er því eðlilegt að vísa þangað og að lykilstofnanir samfélags okkar byggi á þessum grunni og það gerir ekki á nokkurn hátt lítið úr öðrum trúarbrögðum eða fólki sem aðhyllist þau.

Gleðileg jól!

Að læra á því að framkvæma

Skemmtileg grein hjá Einari eins og venjulega. 

Segðu mér ég gleymi

Sýndu mér ég man.

Leyfðu mér að vera með

og hlutinn þá ég kann.

 

Þetta er auðvitað leiðin til að fá karlana til að hugsa um þessa þætti.  Það er síðan annað mál hvort það hefði ekki átt að ráða kvenhönnuði.

Í kvenmannsföt til að skilja þarfir kvenna

Loksins góðar fréttir

Loksins kom eitthvað jákvætt frá borgarfulltrúum Reykjavíkurborgar í málefnum OR.  Það var kominn tími til.

Það er hárrétt afstaða að á 21. öldinni er ljósleiðari grunnþjónusta á sama hátt og dreifikerfi rafmagns varð grunnþjónusta á 20. öldinni þrátt fyrir að hafa ekki verið það á 19. öldinni.

Öll umræða um að þetta sé vettvangur samkeppni þar sem margir aðilar geti lagt ljósleiðara og opinber fyrirtæki eiga ekki að vera þátttakendur er úr lausu lofti gripin.  Það eru engar líkur á því að neytendur á veitusvæði OR (höfuðborgarsvæðið, Vesturland og Suðurland) geti valið milli margra aðila sem reki marga strengi.  Til þess er framkvæmdin og dýr og notendurnir of fáir. 

Á þeim landsvæðum þar sem sérstaklega verður mikil eftirspurn s.s. í fjármálahverfinu í kringum Borgartúnið, í miðbænum og í tengslum við einstakar stórar stofnanir eins og Landspítalann eða háskólana gæti verið að fleiri en einn aðili sjái sér hag í því að leggja ljósleiðara fyrir eigin kostnað. 

Það er hins vegar fásinna að halda því fram að um verði að ræða raunverulega samkeppni fyrir venjulega notendur.  Í besta falli verður um að ræða fákeppni en að öllum líkindum einokun þar sem aðeins einn aðili þjónusti markaðinn.  Opinber einokun er ekki góður kostur en einkavædd einokun er enn verri kostur.

Því er verulega betra að opinber aðili eins og OR reki strenginn og veiti öllum heimild til notkunar á honum þannig að á ljósleiðaranum sjálfum myndist samkeppni milli söluaðila þjónustu í gegnum ljósleiðarann.  Það er án efa besti kostur fyrir neytendur.

Hætt við að selja Gagnaveitu Reykjavíkur

Hafnaði ekki heldur vísaði til þjóðarinnar - Alvöru forseti

Ólafur hefur löngu sannað það að hann er alvöruforseti sem lætur ekki segja sér fyrir verkum enda skrifaði hann doktorsritgerðina sína í stjórnmálafræði um hlutverk forsetaembættisins í íslenskri stjórnskipan.  Það vita því fáir Íslendingar, ef einhverjir, betur hvaða réttindi og skyldur forsetaembættið ber í íslenskri stjórnskipan.

Það er líka alrangt þegar sagt er að hann hafi HAFNAÐ fjölmiðlafrumvarpinu.  Forseti getur ekki hafnað frumvarpi sem samþykkt hefur verið á Alþingi.  Ef hann gæti það þá byggjum við í einræðisríki.  Hann getur annað hvort staðfest frumvarpið eða vísað því til þjóðarinnar.  Á þessu er grundvallarmunur.

Það eina sem er einkennilegt við það verk Ólafs að vísa þessum lögum til þjóðarinnar er sú staðreynd að það skuli aldrei fyrr eða síðar hafa gerst þau rúmlega 60 ár sem liðin eru frá stofnun lýðveldisins.

Í dag getur forsætisráðherra samið og lagt fram frumvarp, leitt umræðuna um það í þinginu og beitt áhrifum sínum til að fá það samþykkt.  Loks eru það hann og oftast nær undirmaður hans í flokknum, forseti Alþingis, sem hafa meirihluta meðal handhafa forsetavalds og geta samþykkt frumvarpið þar sé forseti erlendis.  Þetta er fullkomlega óeðlilegt og undirstrikar mikilvægi forsetaembættisins sem öryggisventils í stjórnsýslunni.  Þá er afar mikilvægt að ráðherrar sitji ekki á þingi til að aðskilja löggjafarvaldið og framkvæmdarvaldið.

Forsetinn ætlaði einnig að hafna breyttum fjölmiðlalögum